Share this article Share
- “Dans une sorte de rêve éveillé” Philippe-Aubert Gauthier + Tanya St-Pierre :
Ter intro: computeranimatievideo’s van het duo St-Pierre en Gauthier herbezichtigd en geassembleerd tot een dwars-uitgedachte en kruislingse structuur. Spettering van kleur en druppels ter ordening. Tint, verzadiging, waarde en kleurverandering zijn de opgelegde piloten van een constructie van gesynthetiseerde geluiden. Een gestage niet aflatende toevloed die videothema’s afwisselt met puur sonische en luidruchtige improvisaties. Thema, improvisatie, thema, improvisatie, kleur, improvisatie. Het ritme in de opzwellende impulsen behouden. Zich zo goed mogelijk loodsen door deze verschuiving van accenten voor het oor en het oog.
Alleen Philippe-Aubert Gauthier treedt vanavond op.
Philippe-Aubert Gauthier is hoogleraar aan de École des arts visuels et médiatiques van UQÀM (Université du Québec à Montréal), werktuigbouwkundig ingenieur, master of science en doctor in werktuigbouwkunde en akoestiek. Zijn werk ontwikkelt zich op de kruislijnen van kunst, wetenschap en technologie en varieert van installatie-, geluids- en digitale kunst tot performance en muziek. Hij produceerde meer dan vijftig geluids- en digitale kunstwerken. Zijn werk is gepresenteerd in Québec, Canada, de Verenigde Staten, Mexico, Frankrijk, Engeland, Duitsland en Japan. Als onderzoeker en kunstenaar heeft hij, naast de publicatie van meer dan 80 artikelen en lezingen, 30, in kunst en technologie gespecialiseerde workshops en conferenties, gegeven. Hij bekleedt de functie van adjunct-directeur voor het artistiek onderzoek bij het Centre for Interdisciplinary Research in Music, Media and Technology.
Sinds 2003 werkt hij ook als duo met Tanya St-Pierre. Samen bestaat hun werk uit installaties, performances en video’s.
Tanya St-Pierre is een visueel, geluids- en digitaal kunstenaar. Door de denkbare mogelijke relaties tussen de visuele en digitale kunsten en het narratieve te verkennen, past ze verschillende systemen toe om het narratieve te wijzigen en om te buigen naar poëtische en conceptuele voorstellen. Als onderdeel van een meer algemeen schema, dwarsbomen en bevragen deze voorstellen noties van representatie en culturele artefacten. Haar werk bestaat in de vorm van collages, installaties, video’s en performances. Haar werk is tentoongesteld in Québec, Canada, Mexico, Duitsland, Frankrijk en Japan.
Sinds 2003 vloeien hun werkbenaderingen en optiek samen in samenwerkingsprojecten. Hun respectieve interesses en engagementen komen aan bod in uitwisselingen die leiden tot hybride artistieke voorstellen die het resultaat zijn van zelfkritische steekspelen en duo-uitvindingen.
- “Aubes” Alexis Langevin-Tétrault + Guillaume Côté : Dageraad (Aube, in het Frans) is een natuurlijk en universeel fenomeen van overgang, het duidt het begin aan van het proces dat leidt van de ene staat naar de andere, van nacht naar dag. Dit concept is esthetisch inspirerend en structurerend; bij dageraad wordt het licht beetje bij beetje onthuld, abstracte vormen en silhouetten worden duidelijk, kleur komt geleidelijk weer tot leven, betekenis komt tevoorschijn uit de nacht. Het licht dat zich verplaatst verandert, in een kalme opeenvolging, het uiterlijk van de omgeving, de natuur ontwaakt op haar eigen ritme, licht reflecteert en refracteert. De dageraad is zowel mysterieus als een drager van hoop, een potentieel dat dagelijks wordt onthuld en geactualiseerd.
Deze nieuwe voorstelling van 25 minuten biedt het publiek een unieke zintuiglijke ervaring. Het overstijgt de gebruikelijke middelen van het genre, om het audiovisuele materiaal vorm te geven en een persoonlijk, gevoelig, genuanceerd en niet-stereotiep perspectief te laten ontluiken, in de esthetische continuïteit en het uitgebroede kruislingse ritme van kunstenaars die rechtstreeks op analoge film hebben gegraveerd, zoals Stan Brakhage en Norman McLaren, maar met een gevoeligheid en kleurenpalet vergelijkbaar met het werk van de pionier van de minimalistische kunst Agnes Martin. De voorstelling maakt gebruik van een 4k-projectie op het scherm en is mogelijk te versterken met een lichtsysteem dat door de kunstenaars wordt aangeleverd en zich aanpast aan de locatie.
De audio van de performance wordt live uitgevoerd op modulaire synthesizers en computers. De compositie bestaat uit uitbundige, dynamische en gevarieerde geluidssynthese, terwijl het visuele wordt ontvouwd met behulp van alleen evoluerende en onvoorspelbare ruisgeneratoren. Het resultaat is een kleurrijke, rijke en compacte audiovisuele inhoud, in voortdurende evolutie en vernieuwing.
Spelend met de effecten van retinale persistentie en de kritische perceptiedrempel presenteert Aube een originele en opvallende ervaring. Aube is een van de meest unieke audiovisuele creaties van Alexis Langevin-Tétrault en Guillaume Côté, zowel meesterlijk en oogverblindend als toegankelijk. Het is een open deur naar hun verbeelding, waaruit een zekere verheven euforie opduikt.
Dit project wordt ondersteund door de Canada Council for the Arts en de Quebec Council for the Arts, de door kunstenaars gerunde centra Avatar en Daïmôn in Canada en Elektron Musik Studion (EMS) in Zweden.
Alexis Langevin-Tétrault is een interdisciplinair kunstenaar uit Montreal. Hij droeg, naast audiovisuele soloperformances zoals Hypercube (one) en Interférences (String Network), bij aan verschillende projecten zoals de collectieven Falaises, DATANOISE en QUADr. Hij trad op de beste podia van de digitale kunst op zoals Ars Electronica, ISEA en Mutek. Zijn huidige werk verkent het concept van lichamelijkheid en wordt gekenmerkt door het ontwerpen van audiovisuele apparaten, conceptueel en sociaal denken, scenografisch en dramaturgisch werk en fysieke performance.
Beïnvloed door zijn omgeving verkent geluidskunstenaar Guillaume Côté, door middel van een mix van concrete, synthetische en vocale materialen, de territoriale, linguïstische en sociale dynamiek die eigen is aan Quebec. Eclectisch, en via een muzikaal discours met verhalende of informatieve doelstellingen, is zijn artistiek onderzoek niet alleen gebaseerd op de ontmoeting met de Ander, maar ook op de abstractie die modulaire systemen veroorzaken.
Guillaume houdt ontzettend van samenwerken en is medeoprichter van het digitale audiocreatiebedrijf Trames (2016), van het collectief Falaises (2017) en van het duo Aubes (2022). Daarnaast is hij technisch directeur bij Avatar, een door kunstenaars gerund audio- en electronica-centrum in Quebec, Canada.
- “Soap Bubbles” Floris Vanhoof : Een laser straalt door zeepbellen en 2 diodes nemen het geluid waar van de lichtgolven die door de steeds veranderende oppervlakken worden gebogen. Barstende bellen maken dynamische ploppen en fotonen die door de microscopische bewegingen van vloeibare zeep worden gediffracteerd en produceren alzo een vloeiend en glijdend geluid. Een LED (lichtemitterende diode) zendt licht uit wanneer er een elektrische stroom doorheen loopt. Hier wordt dit proces omgeslaan en detecteert de diode licht. Wanneer het licht op de diode valt, gaat de stroom er doorheen (in de tegenovergestelde richting) en horen we de versterkte stroom. Licht reist door de ruimte als een golf. Wanneer een golf zich door een medium verplaatst, kunnen bepaalde willekeurige variaties van dat medium ervoor zorgen dat de golf zich verspreidt. Dit verandert met de tijd naarmate de zeepbellen ouder en dunner worden.
Wanneer de toevallige structuur van het medium groter is dan de golflengte van de laser, kunnen niet-lineaire optische verschijnselen worden gezien en gehoord. Deze verschijnselen lijken soms op de onlangs ontdekte ‘vertakte lichtstroom’.
Floris Vanhoof combineert zelfgemaakte muziekcircuits en vergeten projectietechnologieën voor installaties, expanded cinema performances, films en muziekreleases.
Hij vertaalt het ene medium naar het andere om te peilen hoe onze perceptie werkt en welke nieuwe perspectieven verschijnen.
Een deel van mijn praktijk bestaat uit het zorgvuldig doseren van geluiden en beelden.
Afwegen hoeveel te laten zien of horen en wat weg te laten.
Onze waarneming subtiel overbelasten zodat onze verbeelding aan het werk gaat.
Naar binnen en naar buiten kijken.
Kleine problemen en kwesties creëren die grote in context plaatsen.