Share this article Share
In een poging zijn vriendin Clara Schumann te troosten, toen op de drempel van de dood, componeerde Johannes Brahms voor haar Vier ernste Gesänge in 1896. De inspiratie ervoor was bijbels, maar de hoop die eruit spreekt diepmenselijk en profaan. De beroemde componiste was ook de muze voor de Liederkreis, waarin de man die enkele maanden later haar echtgenoot zou worden negen gedichten van Heinrich Heine op muziek zette.
Bariton Stéphane Degout leent in dit recital met pianist Alain Planès zijn stem aan deze liederen, die in elke noot de Geist van de Duitse romantiek verklanken. In het jaar waarin we ook de honderste sterfdag van Gabriel Fauré herdenken, vertolkt Degout diens laatste cyclus L’Horizon chimérique (1921), op post-romantische gedichten van Jean de La Ville de Mirmont. Het programma wordt aangevuld met Mélodies van Henri Duparc die ons in hun ingetogen optimisme terugvoeren naar de gevoelssfeer van Brahms’ cyclus.