Share this article Share
“Al mijn vorige symfonieën waren slechts één grote prelude tot deze symfonie,” beweerde Mahler ooit, “het is mijn grootste verwezenlijking. Probeer je voor te stellen dat het hele universum begint te rinkelen en te weerklinken. Er zijn geen menselijke stemmen meer: het zijn ronddraaiende planeten en zonnen.“
De Achtste symfonie was het laatste werk waarvan Mahler zelf de première dirigeerde. Dat had heel wat voeten in de aarde, want de partituur schrijft een gigantisch orkest voor met onder andere orgel, celesta en harmonium, maar liefst 8 zangsolisten, twee grote gemengde koren en een knapenkoor. Het eerste deel van de symfonie is een verklanking van de Latijnse pinksterhymne Veni creator Spiritus. Het tweede, veel langere deel is een muzikale vertoning van de slotscène van Goethes Faust.