Share this article Share
Maurice Ravel dacht al lang na over het componeren van een pianoconcerto toen hij in 1929 de opdracht kreeg van Paul Wittgenstein om voor hem een pianoconcerto voor de linkerhand te schrijven. Deze Oostenrijkse pianist had tijdens de Eerste Wereldoorlog zijn rechterarm verloren, maar arrangeerde zelf werken en gaf composities in opdracht om toch zijn pianistencarrière te kunnen verderzetten. Ravel nam de opdracht aan en zo ontstond het Pianoconcerto voor de linkerhand in D, een eendelige compositie die eerder donker en tragisch van aard is. Parallel schreef Ravel echter ook nog het Pianoconcerto in G. Dit briljante werk – dat Ravel eerst een ‘Divertissement’ wou noemen – is veel lichter van aard en put inspiratie uit jazzmuziek en Baskische volksmelodieën.