Changa Changa van Mwezé Ngangura

Changa Changa, rythmes en noirs et blancs is een documentaire die Ngangura in Brussel heeft gemaakt en die de interculturele uitwisselingen en de wederzijdse verrijking tussen muziek en ontmoetingen in de jaren 1980 verkent. Via portretten van iconische figuren als Manu Dibango, Toots Thielemans, Vaya Con Dios, Philippe Catherine, Victor Laszlo, Vicky Down en Zap Mama legt de film de muzikale levendigheid en diversiteit van dit tijdperk vast. 
Deze film wordt voorgesteld als onderdeel van een close-up die we wijden aan Mwezé Ngangura. Ngangura komt op 20-jarige leeftijd in België aan en maakt tijdens zijn studies aan het IAD twee kortfilms, Tamtam-électronique en Rhythm and blood. Nadat hij gedurende een tiental jaar documentaires voor de Zaïrese televisie heeft gemaakt, regisseert hij in 1985 samen met Benoît Lamy La vie est belle, een film die een groot succes werd in Subsaharaans Afrika. In 1998 maakt hij Pièces d’identités, dat tal van prijzen in de wacht sleepte. Bozar wijdt een Close-up aan hem.)