Share this article Share
- “Chuly ? Chuly”, Letta Shtohryn : Het project Чули? Чули (Chuly? Chuly), uit het Oekraïens vertaald als “Heb je het gehoord? Wij hebben het gehoord/Heb je het gevoeld? Wij hebben het gevoeld”, verenigt performatieve videogameplay met choreografie en verdiept zich in manipulatieve verhalen en de belichaming van online personages. Het speelt in op verhalen die werden opgebouwd door mensen geleide trollenboerderijen en AI, en verplaatst zich in een speculatief verhaal van een vrouw die ooit reuzen zag. Haar verhaal, verdraaid door ChatGPT om online desinformatietactieken te weerspiegelen, leidt de speler door de omgeving, maar onthult nooit de besproken grot en reuzen. Dit werk reflecteert naar de reuzen van vandaag - reusachtige, planetaire, onderling verbonden en meestal onzichtbare entiteiten; Kunstmatige Algemene Intelligentie, pandemieën, geheime wapens en bewuste desinformatie; sommige ontworpen en beheerd door mensen, andere zelfmaterialiserend en gedaantewisselend.
Door verwachtingen van perfectie te wekken met realistische spelwerelden in AAA-stijl, ondermijnt het project deze verwachtingen opzettelijk door te werken met de beperkingen van inertiële motion capture-pakken. De gevoeligheid en vatbaarheid van deze pakken voor elektromagnetische interferentie wordt een essentieel kernonderdeel van de choreografie. De bewegingen van de danser, vervormd door het geleidelijke kalibratieverlies van het pak, creëren een choreografie die digitale imperfectie omarmt, waarbij de digitale personage wordt losgekoppeld van zijn lichaam en gebreken onderzoekt als onderdeel van het gebeuren.
Letta Shtohryn (UA / EU) werkt met XR, CGI, VR, machinima en videogames.
Haar academische achtergrond is filosofie en fotografie. Letta is een PhD-kandidaat in digitale kunst. Momenteel is ze werkzaam in het Founding Lab van Ars Electronica in Linz, Oostenrijk, waar ze, via XR, onderzoek doet naar belichaming, mythevorming en geloof. In haar werk verkent Letta posthumanisme, sciencefictionkronieken, intuïtieve epistemologieën, verstrengelingen met machines, avatars, aliens, monsters en geesten.
Recentelijk waren haar werken te zien op het Ars Electronica festival (AT), Goldsmiths College, Londen (UK), Centre Pompidou (FR), Kunsthalle Exnergasse, Wenen (AT), MUZA (MT), Milan Machinima Festival (IT), Frieze Art Fair (NYC).
- “The End Product” Myriam Bleau & Pierce Warnecke : The End Product is een audiovisuele, performatieve meditatie over onze dagelijkse online ervaringen. Het verkent het specifieke ritme van de constante datastromen die onze schermen overspoelen vanuit een veelheid aan herkomsten. De performance duikt in een speculatieve reflectie over de verborgen mechanismen achter deze overstimulerende feed, wie de inhoud bepaalt en controleert, wie er baat bij heeft en er profijt uit trekt, en wie de effecten ervan ondergaat.
Terwijl het de scroll van een gebruiker door zijn persoonlijke, vercommercialiseerde feedscape volgt, vervaagt de performance op bedrieglijke wijze de performatieve codes tussen kunstenaars en publiek, en hun netwerkinteractie, door het suggereren van een andere aanwezigheid achter de likes, de posts en de selfies.
Met de steun van de Canada Council for the Arts, de regio Auvergne-Rhône-Alpes via de SCAN-beurs en L’Espace Gantner (Territoire de Belfort). Residentiesteun van iMAL, Interstice, Sporobole en Recto-Verso.
Myriam Bleau is een digitale kunstenaar en muziekcomponiste uit Montreal. Haar werk omvat audiovisuele performances, installaties, instrumentale en elektronische muziekcomposities. Haar hybride praktijk stelt muzikale performance als een gecodificeerde manifestatie in vraag en zoekt naar wegen van subversie door de hercontextualisering van elementen uit de populaire cultuur en stijlfiguren uit de muziekgeschiedenis. Haar werk is internationaal geprezen en ondermeer gepresenteerd op: Prix Ars Electronica (AT), Sónar (ES, HK), Transmediale (DE), Sonic Arts Award (IT), Elektra (CA), Mutek (MX, CA, JP, AR), ISEA (CA, KR), ACT (KR), L.E.V en LABoral (ES), Scopitone (FR), Café Oto (UK).
Pierce Warnecke is een multidisciplinaire digitale kunstenaar. Zijn werk, op het snijvlak van experimentele muziek, digitale kunst en videokunst, wordt beïnvloed door het effect van tijd op materie: verandering, verval en verdwijning. Hij werkt samen met Frank Bretschneider, Matthew Biederman en Keith Fullerton Whitman. Hij stelde zijn performances en installaties ter presentatie op Mutek, ZKM, CTM, Elektra, KW Institut, La Biennale NEMO, Sonic Acts, Martin Gropius Bau, MAC Montréal, Scopitone, LEV Festival, SXSW, FILE, etc. Zijn muziek is gepubliceerd op raster (DE) en Room40 (AU); hij wordt vertegenwoordigd door DISK Agency, Berlijn.
- “Muescence”, Clarice Calvo-Pinsolle : Muescence is een performance die organische elementen gebruikt om een wervelend en immersief geluidslandschap te creëren. Water en droge aarde spelen een centrale rol in deze ervaring. Water wordt voorzichtig over fragmenten zandsteen gegoten. Bij contact met het water laat de aarde lucht ontsnappen, wat een toestandsverandering teweegbrengt. Dit fenomeen wordt vastgelegd en versterkt met behulp van hydrofoons en vervolgens live verwerkt.
De opgevangen geluiden worden uitgezonden in octofonie, waardoor een complexe en immersieve ruimtelijke ervaring ontstaat. Sommige van deze geluiden worden omgezet in drones en geluidslagen die zich tijdens de performance geleidelijk ontvouwen en het publiek omhullen in een steeds evoluerende sonische ervaring.
Clarice Calvo-Pinsolle is een geluids- en beeldende kunstenaar uit Baskenland. Na afstudering aan de Villa Arson, Ecole nationale supérieure d’art de Nice in 2016, ging ze op residentie in Colombia en vestigde zich vervolgens een paar jaar in Parijs voordat ze naar Brussel verhuisde, waar ze momenteel haar artistieke praktijk ontwikkelt.
Haar werk is gericht op het vormen van hybride omgevingen op de raakvlakken van geluid, beeldhouwen en performance. Door het verenigen en het koppelen van organische, artistieke en digitale elementen is haar betrachting immersieve, interactieve installaties bij middel van nieuwe landschappen en ecosystemen uit te denken.
Haar praktijk wendt zich om eenpermanent heen en weer schakelen tussen theoretisch onderzoek en plastische experimentatie. Zij haalt inspiratie uit wetenschappelijke, fysiologische en/of psychologische verschijnselen om deze te verdraaien of te benadrukken, en om geluidsomgevingen te creëren die rechtstreeks inwerken op de percepties van de toeschouwers.
Voor haar optredens informeert Clarice steeds nauwkeurig naar de omgeving ter plaatse en haar werken en presentaties passen zich aan elke locatie aan. Spatialisatie van geluid, temperatuur van de ruimte, bewegingsmogelijkheden ter plekke, klaarte en aanwezige verlichting, …, worden onderzocht.
Clarice heeft ook een elektro-akoestische muziekpraktijk die de vorm aanneemt van live optredens onder de naam Lamina.