Share this article Share
Welke antwoorden kan klassieke muziek bieden op de grote maatschappelijke en ecologische vraagstukken van vandaag? Hoe kan een muzikant hierop reageren? Violiste Patricia Kopatchinskaja vond een aanzet in het gregoriaanse Dies irae (Dag der toorn) en de angst voor het laatste oordeel die het verklankt. Haar Dies irae omschrijft Kopatchinskaja als “een theaterstuk zonder plot, bedoeld als een aanslag op de zintuigen”. Het is een bijtende aanklacht tegen oorlogszucht en de aanhoudende klimaatproblematiek. Ze voert je van Heinrich Bibers barokke oorlogsevocatie Battalia à 10 in D tot Black Angels van George Crumb, een iconische compositie tegen de Vietnamoorlog. Eindigen doet ze met Galina Ustvolskaya’s verpletterende Dies irae, waar Kopatchinskaja zelf de percussiepartij voor haar rekening neemt.