Polyphonies

Het is een eeuwenoud staaltje muzikale magie: twee of meer melodieën banen zich samen een weg door de tijd. Ze zijn voor elkaar gemaakt, en gaan toch hun eigen gang – een toonbeeld van eenheid in verscheidenheid. Maar wat gebeurt er als de stemmen van positie wisselen? Of als de luisteraar een ander perspectief inneemt? Hoeveel dissonantie kan het meerstemmige weefsel dragen voor het uit elkaar valt? 
In Polyphonies verkent regisseur Aïda Gabriëls meerstemmige muziek als maatschappelijk schaalmodel. 17 zangers vormen een beweeglijk klanklandschap in de majestueuze Hortahal van Bozar. Nu eens zwermt het collectief samen, dan weer desintegreert het tot kleinere formaties of losse partikels. Dirigent Kaspars Putninš gidst het Vlaams Radiokoor van het ene tijdperk naar het andere, van de 14^e-eeuwse Guillaume de Machaut tot hedendaagse componisten als Julia Wolfe, Kaija Saariaho, Caroline Shaw en Adja Fassa. Ook de toeschouwers nemen deel aan de choreografie. Ze bewegen vrij door de ruimte en bepalen zelf waar en wanneer ze willen zitten, liggen of leunen.
Polyphonies is een nieuwe stap in Gabriëls’ onderzoek naar de lenigheid van schijnbaar vastgeroeste werkelijkheden. Het is een gedachte-experiment over machtsdynamiek en gemeenschapsvorming, individu en collectief, gelijkheid en verschil. Hoe resoneren we met de ander? Is het contrapunt van een samenleving omkeerbaar? Is polyfonie een utopie?